Seizoenen komen, seizoenen gaan. Voor mij heeft elk seizoen zo zijn bekoring. De komende winter in zijn grauw- en guurheid maar ook de belofte naar nieuw leven, de lente met zijn frisse kleuren en jonge leven, de zomer met haar warmte en zon en weer de herfst met zijn mooie kleuren en stormen. 

Als je van een afstand naar de politiek waan van de dag kijkt, zou je ook kunnen spreken van 4 seizoenen. Het eerste jaar na verkiezingen de lente. Nieuwe ideeën die een plek hebben gevonden in een bestuursovereenkomst, nieuwe mensen die ervoor gaan of oudgedienden die gestimuleerd door de verkiezingen nog nieuwe zaken voor de samenleving willen realiseren. Met elkaar de schouders eronder. Dan de zomer, het tweede jaar. De eerste besluiten zijn genomen, stappen zijn gezet voor realisatie van de bestuursakkoorden, debatten worden al intenser. Vol goede moed gaat men met elkaar door. Na de zomer volgt de herfst. Het derde jaar na de verkiezingen. De termijn van de gemeenteraadsleden zit er voor deze periode al voor de helft op. Projecten zijn al gerealiseerd, of liggen stevig op koers. Debatten worden ook heftiger, wat overigens niet per se verkeerd is. Raadsleden proberen zich meer en meer te profileren. Vooral als niet die zaken zijn afgerond die men wel graag wilde of een heel ander beleid wordt nagestreefd. 

Wat betekent deze gedachtegang dan voor het laatste jaar van een raadstermijn? Bitterheid, grauwheid, guurheid, of juist het tegenovergestelde? Ik ga voor het laatste, de belofte naar nieuw leven. We zetten ons aan het bedenken van nieuwe plannen voor de volgende 4 jaar. We zoeken naar oplossingen die in het belang zijn van burgers van onze mooie gemeente Oldebroek. 

Er is veel te doen en ik doe het graag! 

Wim Boer