Op woensdagavond 16 mei fietste ik vanuit mijn woonplaats Oosterwolde nog laat een ‘rondje Zomerdijk’ (er gaat in onze gemeente immers niets boven Noordeinde;-). Op een gegeven moment voelde ik de telefoon zo vaak trillen in de binnenzak van mijn jas, dat mijn nieuwsgierigheid werd gewekt. Ik pakte de telefoon en ik zag in de groepsapp van de fractie veel berichten over breaking news: “Burgermeester Adrianus Hoogendoorn voorgedragen als burgemeester van Midden-Groningen”.

Vanaf dat moment had ik weinig aandacht meer voor de schitterende natuur, maar was het een en al denken over het vertrek: “Waarom nu, waarom zo direct na de verkiezingen, waardoor het college  voor driekwart uit nieuwe mensen zal bestaan?”, “Waarom op 60-jarige leeftijd nog zo’n move, is het meer niet vol genoeg?” “Waarom de resterende 5 jaar niet gewoon volgemaakt in Oldebroek en dan heerlijk genieten van zijn Heleen, zijn kinderen, zijn kleinkinderen en zijn gemeente?”

Wat een flauwe en louter frustrerende gedachten, dacht ik. Toch aan de andere kant zijn die gedachten ook wel weer mooi, want ze komen boven bij mensen die je waardeert en zult missen. Onze burgemeester vertrekt dus, een groot gemis voor onze gemeente. In gesprekken heb ik ervaren hoeveel onze burgemeester werkt en hoe weinig hij bijv. slaapt. Ik heb zijn affiniteit, zijn betrokkenheid gezien en zijn talent geproefd. Maar, het mooiste wat ik ooit zag was een intense knuffel en een kus van zijn Heleen. Zij en wij, …we gaan het redden, want Hij is erbij (Pinksteren)!

Fluitend fietste ik mijn dorp binnen: “Heer wijs mij Heer en leid mij als een kind dat heel de levensweg slechts in U richting vindt. Als mij de moed ontbreekt om door te gaan; troost mij dan liefdevol en moedig mij weer aan. Heer, leer mij Uw weg, die zuiver is en goed. Uw woord is onderweg als een lamp voor mijn voet. Als mij het zicht ontbreekt het donker is; leid mij dan op Uw weg, de weg die eeuwig is!

Shalom,

Berend Jan Spijkerboer.