Vorige week was het de week van de scheidsrechter. De week van de Scheidsrechter is bedoeld om scheidsrechters de waardering te geven die ze verdienen. Dat dit niet altijd gebeurd is nagenoeg bekend, bedreigingen en zelfs mishandelingen komen nogal eens voor. In dat verband is een vergelijking met het openbaar bestuur wel toepasselijk. De burgemeester van Haarlem moest deze week nog onderduiken. Hoe ver zijn we gezonken? Dit alles vanuit het individualisme, als ik maar gelijk krijg, als ik mijn zin maar krijg, blijkbaar ten koste van alles.

In dat verband is de invoering van de omgevingswet een grote uitdaging. Met de Omgevingswet wil de overheid de regels voor ruimtelijke ontwikkeling vereenvoudigen en samenvoegen. Zodat het makkelijker wordt om bouwprojecten te starten. Minder strakke regels waar je aan moet voldoen maar meer gericht op overeenstemming in de omgeving. Eigenlijk in de lijn van Oldebroek voor Mekaar, meer de samenleving aan de voorkant betrekken.

Het lijkt wel op het spelen van een vriendschappelijke wedstrijd zonder scheidsrechter waar niet de grenzen van de scheidsrechter worden opgezocht maar waar respect voor elkaar en het plezier van het spel het belangrijkste is. Niet het individueel belang maar het gemeenschappelijk belang, niet het recht maar de plicht staat dan voorop. Een hele uitdaging wat misschien niet voor iedereen geschikt is maar uiteindelijk wel veel meer voldoening geeft voor iedereen die daar aan mee wil werken.

Engbert Jan Ruitenberg