Maandag 18 februari 2019 hebben een aantal vertegenwoordigers van diverse  lokale politieke partijen in Oldebroek , waaronder ondergetekende, een bezoek gebracht aan de Voedselbank Elburg-Oldebroek te Elburg. Tijdens dit bezoek nam voorzitter Henk de Groot ons mee in de wereld van de Voedselbank.

Voedselbanken zijn ontstaan in de Verenigde Staten en vandaar vond het idee zijn weg via Canada naar Europa. Frankrijk opende de eerste Europese voedselbank in 1984. Pas in 2002 werd de eerste Nederlandse voedselbank geopend. Nederland reageert heftig en de politiek geeft antwoord: “Over 4 jaar bestaat de Voedselbank niet meer.” Inmiddels zijn we 17 jaar verder en de Voedselbank floreert als nooit te voren.

De Voedselbank Elburg-Oldebroek helpt gemiddeld 50 eenheden in Oldebroek en 50 eenheden in Elburg. In totaal betreft dit ongeveer 300 personen. De hulp van de Voedselbank is er voor mensen die met hun inkomen, na aftrek van vaste lasten, niet genoeg geld overhouden om eten te kopen. Om deze personen van eten te kunnen voorzien, wordt er samengewerkt met bedrijven, instellingen, overheden en particulieren. Zo wordt er samen voor gezorgd dat armoede wordt bestreden, voedseloverschotten verdwijnen en het milieu minder wordt belast.  De geboden hulp is in principe tijdgebonden. Er wordt uiteindelijk naar gestreefd dat er op termijn een oplossing komt voor de ontstane  noodsituatie.

Tijdens en na het bezoek aan de Voedselbank vroeg ik mij af hoe het in vredesnaam toch mogelijk is dat voedselbanken in deze zeer welvarende tijd (nog steeds) nodig zijn. Veel mensen gaat het in economisch opzicht zeer goed maar nagenoeg 1 miljoen Nederlanders leven in armoede. Verwijtbaarheid doet op zo’n moment niet ter zake. Schaamte maakte zich van mij meester. Blijkbaar zijn wij er als samenleving niet toe  in staat om armoede uit te bannen.

Stiekem was ik ook trots op al die vrijwilligers die dagelijks hun tijd en/ of kennis beschikbaar stellen om anderen, zonder bureaucratische rompslomp, primair  te helpen in hun eerste levensbehoeften. Pure barmhartigheid!

Arno Hardonk