Als ik op vakantie ga, heb ik mijn reis zo goed mogelijk gepland. Hoe laat ik weg ga, hoe lang ik er over ga doen, welke route ik neem, ik plan het allemaal.

Als ik aan het werk ga, pak ik mijn agenda er bij. Dat is mijn planning voor de dag. Hoe laat ik waar moet zijn, hoe lang een vergadering, een gesprek gaat duren. Ik hou er graag overzicht over.

Ik plan graag. Waarom?

Ik voel me altijd prettig als dingen gaan zoals ik ze van te voren had bedacht. Ik voel me onrustig als zaken anders lopen dan ik had bedacht. Ik wil dan graag controle houden op wat er om me heen gebeurt.

De praktijk is dat een dag altijd anders loopt dan gepland, dat een reis vertraging oploopt of er onverwachte dingen gebeuren. Dat kan onrust geven. Als mijn planning het doel wordt. Als ik mijn zelf opgelegde schema perse wil volgen. Kernwoorden zijn dan flexibel zijn, aanpassen, loslaten!

In mijn leven heb ik dat langzaam mogen leren. Ik kan er soms nog mee worstelen.

In de samenleving signaleer ik dezelfde principes. Organisaties, politieke partijen, proberen grip te krijgen op de samenleving. Proberen de toekomst in de hand te hebben. Proberen doelen te realiseren.  Dat is goed. Het is goed je doelen stellen, een strategie te bepalen. Dat helpt om doelen te bereiken.

Het gaat mis als de planning het doel wordt. Als een geplande datum niet wordt gehaald, dan is het nodig om flexibel te zijn, je aan te passen en los te laten. Ik signaleer dat dat moeite kost. Al te snel zijn we op zoek naar de schuldige aan het uitstel. Noemen we vertraging, het niet nakomen van beloften. Op die manier zaaien we wantrouwen. Wantrouwen naar de ander. Om daar niet in verzeild te raken is het nodig om steeds weer het doel centraal te stellen. Verandert het doel door de vertraging? Of kunnen we flexibel zijn, door het doel wel voor ogen te houden, maar ons aan te passen aan de omstandigheden en wellicht de route naar het doel te wijzigen? Dan is vertrouwen nodig. Vertrouwen dat het doel duidelijk is, dat je weet dat het leven niet maakbaar is.

Als het in mijn leven zo loopt probeer ik vertrouwen te houden in de Ander, God, onze Vader, van wie de doelen helder zijn. Waarvan we de weg waarlangs hij die doelen wil bereiken, niet kunnen begrijpen. We leven in de weken voor Goede Vrijdag en Pasen. Die onbegrijpelijke route van lijden en sterven van Jezus, om zo uiteindelijk te overwinnen.

Dat vraagt geloof, dat vraagt vertrouwen!

Geerco Andre