De caravan uit de stalling, de scholen gesloten, de files op de snelwegen korter. Het is vakantietijd. Onze kinderen reizen door Europa: met de trein naar Europese steden, met de tent naar Zwitserland en Toscane of naar Oostenrijk en Kroatië, een huttentocht door de bergen, een stedenbezoek aan Milaan, of een aantal dagen naar het Comomeer, of een groepsreis naar Kirgizië, of een all inclusive reis naar Egypte. Mooie reizen die nieuwe ervaringen zullen geven, waarin nieuwe ontdekkingen worden gedaan. Ik gun ze deze vrijheid en bid dat ze veilig zullen zijn.

Vakantietijd is voor mij een periode van rust en reflectie. Na de hectiek van het werk van elke dag, de onrust door de voortdurende ophefmakers in de media en de politiek, is het goed om even afstand te nemen. Te rusten en te reflecteren.

Te rusten, omdat een mens niet gemaakt is om altijd aan te staan. Dat put uit, zorgt dat je minder scherp wordt en uiteindelijk je gezondheid schaadt. Wekelijks rusten is goed en jaarlijks een wat langere periode is ook goed. Te reflecteren, omdat je in rust scherper ziet. Ruimte om te reflecteren. Hoe ben ik bezig? Wat heeft succes en waarin gaat het niet goed? Geen mens is volmaakt, in het kennen van je beperkingen ligt ook je kracht.

De laatste jaren reizen mijn vrouw en ik naar een camping in Oostenrijk. Hooggelegen, tussen de bergen, ervaren wij rust. De besneeuwde hoge toppen, de nachtelijke sterrenhemel, de verre uitzichten wanneer je op een top staat. Het doet je beseffen wat je bent. Een schepsel van God, klein en nietig tussen de hoge bergen. We mijmeren dan over bijbelteksten waarin bergen genoemd worden. Bijvoorbeeld Psalm 125. Rondom Jeruzalem zijn bergen, zo is de HERE rondom zijn volk! Prachtig om dat te beseffen. We gunnen dat gevoel van veiligheid aan iedereen. De geboren Oldebroeker en de statushouder die als vreemdeling in ons midden is komen wonen. De mensen die elke maand met moeite kunnen rondkomen en de mensen die elke maand geld overhouden. Dit gevoel is niet gebonden aan geld, macht of status. Dit gevoel is er als je de bergen om je heen ziet en ervaart! Het is God die er is! Ik ben is Zijn naam!

Van daaruit kunnen we weer ons werk oppakken. Daarin de ander dienen. Goed zorgen voor onze naaste, zowel de geboren Oldebroeker, als de vreemdeling die bij ons woont! De rijke die zich misschien onveilig voelt en de hulpbehoevende die met moeite rond kan komen. Om een goed en veilig samen leven te bevorderen voor iedereen. Daar wil ik elke dag voor opstaan!

Wetend dat het de Here is die ons draagt, die rondom ons is en onze werken wil zegenen!

Ga met God en Hij zal met je zijn!

Geerco André