In de raadsvergadering van disndag 10 april j.l. heeft een meerderheid van de gemeenteraad zich in principe uitgesproken vóór een urnenmuur. Zoals verwacht stemden PvdA, VVD en CDA vóór; tegen stemden de SGP en een deel van de ChristenUnie-fractie. Hoewel er nog een discussie zal volgen over de uitvoering van het principebesluit ligt het in de rede dat er in onze gemeente dus zo’n muur komt.

In 2002 vond een laatste stemming hierover plaats, waarbij een meerheid van ChristenUnie en de SGP zich nog tegen verklaarde. Na de verkiezingen van 2006, waarbij de PvdA 2 zetels won, heeft deze partij vastgesteld dat er nu wel een meerderheid vóór zou kunnen zijn. Er was dus al een meerderheid van PvdA, VVD en CDA. Maar bijzonder was dit keer dat binnen de fractie van de ChristenUnie er twee benaderingen bestonden. Mijn collegafractieleden Henk van Bergeijk, Gijs van den Brink, Dries van de Grift en Cees Souman handhaafden de overwegende principiële bezwaren zoals die de vorige keer waren ingebracht. Collega Inge de Vries en ondergetekende wilden deze principiële bezwaren niet met de volle ernst leggen op de variant van een muur, omdat er al twee andere varianten (verstrooiing en het leggen van de urn in een graf) bestaan.

Namens de fractie heb ik de gedachtenontwikkeling binnen onze fractie weergegeven. Wij schetsten daarin het belang van religie in de samenleving, zoals de laatste tijd ook door gezaghebbende instanties als de WRR (Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid) naar voren gebracht. Vervolgens gingen we in op het standpunt van scheiding van kerk en staat zoals de ChristenUnie dat huldigt. Dat is iets anders – zo zeiden we - dan de scheiding van politiek en geloof: elke fractie benadert vraagstukken vanuit religieuze gezichtspunten of andere maatschappijvisies. We gaven aan hoe het Woord van God richtinggevend is voor de politiek van onze partij, maar dat het daarbij niet de bedoeling is om ‘andersdenkenden’ christelijke denkbeelden op te leggen. Dat geeft spanning in de praktische politiek, vandaar dat onze fractie hiermee geworsteld heeft.

Vanuit de doorgaande lijn in de bijbel, waarin lijkverbranding alleen in een negatief verband voorkomt, kiezen christenen zelf overwegend voor begraven. Maar dit vraagt een vertaling binnen de politieke visie van de partij. En daarin bestaat verschil van mening binnen de fractie. Een deel hield daarom vast aan het uitgangspunt dat het principieel tegen verbranding zijn ook inhoudt dat je als overheid niet meewerkt aan andere vormen van ‘asbezorging’ dan er al zijn. Een ander deel hield ook zijn persoonlijk bezwaar, maar was van mening dat je het principiële bezwaar moeilijk kunt hanteren als er al twee andere varianten zijn (urn in een graf, verstrooiing), en dat daarnaast de ultieme wens van een burger tot het bijzetten van de as van zijn dierbare overledene in een muur ook mag (moet) worden gerespecteerd. Het is tenslotte een laatste levenswens waarmee je piëteitsvol moet omgaan. Binnen de fractie respecteren we elkaars afweging in geweten. Dit soort verschillen van visie komt weinig voor, maar zijn in een volwassen partij ook niet uitgesloten. Over dit onderwerp wordt verschillend gedacht onder de leden, en dat kan dus ook het geval zijn onder hun volksvertegenwoordigers.

Overigens werd door de fractie de klem van het onderwerp nog wel wat gerelativeerd. Er is voor degenen die as wil ‘bezorgen’ een enorm aantal mogelijkheden. Slechts één variant, plaatsing in een urnenmuur, ontbreekt in Oldebroek. De meer praktische en economische afweging komt later terug bij de vaststelling van een verordening. Dan wordt opnieuw gekeken naar kwantitatieve behoefte, de kosten van een muur en het verhalen van die kosten (een utigangspunt dat door alle partijen wordt gedeeld), alsmede de plaats(en) waar een muur zou moeten komen.

Ton van Leijen

(Wie geïnteresseerd is in de letterlijke tekst zoals door de fractievoorzitter is uitgesproken kan deze hier downloaden.)