Het gemeentehuis in Oldebroek is verouderd. Dat geldt voor de sfeer, conditie van de materialen, maar vooral voor de functionaliteit. Al in 2004 werden knelpunten in kaart gebracht, en door de hele raad de noodzaak geconstateerd om tot aanpassingen te komen. In 2006 kwam er een masterplan, tussentijds vonden er wat kleinere urgente aanpassingen plaats.
Voornaamste knelpunten / wensen:
* publieksvriendelijker binnenkomen en dienstverlening (o.a. minder loketten)
* de trouwzaal is weinig aantrekkelijk
* de bestuurlijke ruimten passend niet bij de tijd, meubilair is verouderd enz.
* de moderne organisatie is platter geworden, er wordt meer flexibel en integraal gewerkt, maar de ruimten sluiten daar niet voldoende op aan.
Verandering is dus geen franje of luxe, er moet iets gebeuren.

Waarom het dan zo lang duurde? Omdat zo'n ingreep kostbaar is. En dat werd deze week pijnlijk duidelijk. Het college kwam met een flinke aanpak van deze knelpunten. Dat zou op een totaal bedrag van 5,35 miljoen euro komen. En op weg naar een goede aanpak en uitwerking zou er om te beginnen 100.000 euro moeten worden vrijgemaakt voor een programma van eisen.

Met pijn in het hart zijn we hier niet akkoord mee gegaan. Onze argumenten:
• het bedrag is hoog ten opzichte van andere noodzakelijke wensen (er zijn ook hoge urgenties als het gaat om de WMO, de komende Centra voor Jeugd en Gezin, er zijn nog projecten die niet zonder financiële risico's draaien, er zijn nog forse projecten als de winkelcentra in Oldebroek en Wezep, de brandweerkazerne moet een keer verhuizen, enz. enz.
• de dekking voor het plan is riskant; er werd gedacht aan een uitname uit de zogenoemde Reserve Algemeen Grondbedrijf. Dat is in feite een ‘papieren' vermogen op basis van verwachte gunstige economische ontwikkelingen en bezittingen. Let wel: dat zijn niet werkelijk aanwezige tegoeden, maar ingeschatte bedragen op basis van economisch bezit en ontwikkelingen. En daaruit was al geput bij enkele andere grote projecten. We vonden het riskant om daar ook op dit moment die 5,35 miljoen uit te halen.

Kortom: we stelden voor om de beslissing een jaar uit te stellen, en verzochten het college om na te denken over varianten of versoberingen die op een veel lagere investering zouden moeten uitkomen. De overige fracties dachten ook in deze richting, en zo gaat het dus gebeuren. Nogmaals: met een beetje pijn, want het knelt allemaal.

Ton van Leijen