Politiek: soms een paardenmiddel COLUMN
Stel je voor: twee paardenclubs verliezen acuut hun oefenruimte. Het college denkt mee over een oplossing. Een paardenhouder elders wil onderdak bieden. De plaats waar het zou kunnen is een fraai landelijk gebied. Gevolg: vele buurtbewoners komen in verzet en slaan het college om de oren met argumenten uit de eigen beleidsstukken van de overheid. Een andere, grotere paardensportvereniging komt onverwacht snel ook voor de noodzaak te verplaatsen. Het college ziet combinaties en denkt aan één lokaal hippisch centrum. De ‘grote’ vereniging komt met een doordacht voorstel, maar zij wil niet op de plek bij de genoemde paardenhouder.
De verenigingen en de bewoners benaderen de politieke partijen: informatie, dringende pleidooien. Eigenaren van landgoederen roeren zich ook. De belangen zijn tegengesteld, maar er zijn ook overeenkomsten. Inmiddels gaat het college veel verder dan meedenken: het onderhandelt met eigenaren van gronden en pachters, en sluit overeenkomsten onder voorbehoud dat de raad akkoord gaat. De spanning loopt op. Tussen de belanghebbenden, tussen college en raad.
Hoe kom je daar als raad uit? Je weet op voorhand dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken. Wat je ook beslist, het levert altijd forse kritiek op. Moeilijk! Onze fractie wil niet weglopen, maar sturen en verbinden. Op 26 mei vergaderde de gemeenteraad. Onze inzet: de paardensport niet laten vallen, de bewoners ook niet. We willen beider visie en denkkracht serieus nemen en benutten. Dat kan alleen als de paardenverenigingen de handen ineen slaan. En er is tijd nodig voor een beter plan. De ‘grote’ vereniging heeft de hand gereikt om de acute nood van de twee kleinere tijdelijk op te lossen, dus dat moet kunnen. Maar er moet ook extra duidelijkheid komen over (o.a.) de financiële consequenties.
Een motie van onze fractie om meer tijd te nemen werd unaniem door de raad aanvaard. Uitstel is een middel. In dit geval een paardenmiddel, maar wel nodig. Wordt vervolgd.
Reageren of meedenken? Dat kan via mijn-idee@oldebroek.christenunie.nl of ikdenkmee@oldebroek.christenunie.nl.
Henk van Bergeijk, Gijs van den Brink, Dries van de Grift, Ton van Leijen, Cees Souman, Engbert Jan Ruitenberg, Inge de Vries
Reacties op 'Politiek: soms een paardenmiddel COLUMN'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.