De financiële- en economische crisis en de krimpende rijksvergoeding brengt ons als overheid in de klem tegenover de samenleving. Het college heeft de moed gehad om noodzakelijke ingrepen voor te stellen. Meer samenleving, minder overheid. Vervolgens hebben burgers, instellingen, maar ook de raad hun mening daarover kunnen vormen. En er zijn besluiten gevallen, waarbij de pijn voor ongeveer de helft verzacht kon worden. De reactie van het college op onze algemene beschouwing is door ons met veel instemming gelezen.  Veel van onze visie en wensen worden door het college gedeeld of onderkend. Wij merkten ook met  genoegen veel eenstemmigheid in de bijdragen van SGP, PvdA en VVD.  

De omslag naar Meer samenleving, minder overheid houdt voor ons als ChristenUnie vóór alles in dat de dialoog wordt versterkt. Er werd en wordt teveel op het bordje van de overheid gelegd. Nu moet het beleid erop gericht zijn de samenleving meer ruimte te geven om zelf invulling te geven aan wat er nodig of gewenst is. We moeten dus als overheid naar een andere rol. (Zie bijvoorbeeld wat we schreven over het speelterrein aan de Verlengde Meidoornstraat.) Die dialoog, die omslag kost tijd en geld, en dat vergt heel gerichte aandacht. Het college stemde dat ook toe. Het vraagt ook dat het college op de terreinen die daarvoor in aanmerking komen zich niet na een eerste gesprek meteen terugtrekt. Nee: als partners moet je samen zoeken naar die nieuwe verhouding. De overheid trekt zich dan pas terug als de samenleving het zelf aan kan. 

Wij hebben veel nadruk gelegd op de noodzaak van overlegvormen. Veelal kunnen daarvoor  bestaande overleggen worden gebruikt, mits met een andere toespitsing op de nieuwe rollen. Wij willen in de eerste plaats een breed overleg. We noemden dat een overlegcarrousel, zodat daarbij de verschillende sectoren elkaar ontmoeten. Om kennis te maken, ervaringen uit te wisselen, ideeën te ontwikkelen, onnodige hokjes te slechten, en mogelijk tot iets gezamenlijks te komen. Daarnaast willen we per sector een gericht overleg. Dit zou dan specifiek op afspraken en gezamenlijke activiteiten gericht moeten zijn; zoals het idee van de Sportraad, of een vrijwilligersplatform. En bij dit alles willen we als rode draad en integraal zien een multifunctioneel denken, het multifunctioneel gebruik van voorzieningen, uitwisseling van talenten en ervaring, gezamenlijke activiteiten als inkoop, onderhoud etc. Van groot belang in deze gedachtenwisseling was dat college en raad behoorlijk op één lijn zitten over deze nieuwe verhoudingen.