Door de tijd heen worden de idealen van college en raad bijgesteld. De reden daarvoor ligt in trends die de lokale overheid raken. Dan komen er soms ook andere woorden, begrippen, uitgangspunten.  Zoals het benutten van de draagkracht van de samenleving. En: minder overheid, meer samenleving. De samenleving actief waar dat kan, en steun van de overheid waar dat moet. Bedrijven moeten maatschappelijk ondernemen. Enz. Als fractie hebben we er zelf ook nogal op getamboerd dat er meer dialoog moet komen tussen overheid en samenleving.  Ook los van bezuinigingen moet er een goede samenspraak bestaan.     

Op andere plekken op onze website kunt u zien hoe onze fractie daar mee omgaat. Wij en anderen hebben gepleit voor minder regels waar dat kan. Dan is het goed als het college (persbericht deze week) aangeeft hoe het evenementenbeleid wordt vereenvoudigd. Zo’n concreet voorbeeld geeft meer vertrouwen dan alleen met goedbedoelde en gemeende woorden. Ander voorbeeld is dat van het speelterrein aan de Verlengde Meidoornstraat in Wezep. In onze beschouwingen gaven we aan dat in zo’n casus de goede woorden werkelijkheid moeten worden in daden. De wethouder pakt dit op als een soort pilot om te bezien hoe dit daar vorm kan krijgen. Niet alle woorden kunnen meteen in zulke concrete daden worden omgezet. Beleidstaal is nu eenmaal vaak abstracter. Structurerend, met kaders, piketpaaltjes waarbinnen de zaken moeten gebeuren. Maar als er dan iets gebeurt moeten de ‘mooie woorden’ wel herkenbaar zijn en vlees en bloed worden. 

Taal kan iets maken: uitvergroten, afbreken, stimuleren. Zie de analyse over onze tong in het bijbelboek Jacobus. Het is de kunst om onze ‘woorden van het hoofd’ tot ‘woorden van het hart’ te maken (ik leen deze termen van Louise Fresco uit haar Herzberglezing in 2012). Inderdaad. Iemand anders schreef: ‘Het is de mond of de pen van een mens die taal voortbrengt. Dat schept een hoge morele verantwoordelijkheid’. Prachtig, en waar. Raadsleden en collegeleden moeten heldere taal spreken of schrijven. Ze moeten geen ‘praatjes voor de vaak’ houden maar zich bewust zijn van de effecten van wat ze zeggen of schrijven.  Goede woorden hebben uiteindelijk pas effect, geven vertrouwen aan degenen die ze spreekt of schrijft, als ook de daden daar bij passen. Opscherpende woorden, die we ook als fractie graag ter harte nemen.  Wij kiezen voor woorden die niet scheiden, maar verbinden. 

Ton van Leijen