Aldus enkele grondtonen van Gert-Jan Segers, Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie. Hij sprak deze week op een vergadering van raadsleden en wethouders uit de eigen regio, Flevoland, Zwartewaterland, Dalfsen, Kampen en Zwolle. Hij bracht in herinnering hoe destijds de theoloog Bonhoeffer zich verzette tegen Hitler, en het opnam voor de Joden, wat hem veel ellende en zijn leven heeft gekost. Het laat zien wat je kan overkomen als je Christus navolgt. Wat kun je daarvan leren? Welke keuzen maken christenen anno 2013? Is christelijke partijvorming nog een goede vorm? Over deze en verwante vragen werd gesproken en gediscussieerd. We zijn de verzuiling voorbij. Nieuwe generaties kiezen niet automatisch voor een christelijke partij. Maar dan liggen er juist kansen om het verschil te maken, aldus Segers. Het geloof moet zichtbaar worden in het navolgen van Christus, ook in deze tijd. Daarin lag de motivatie van de ChristenUnie het Lenteakkoord, en nu bijvoorbeeld bij het Woonakkoord. 

ChristenUnie-politici moeten niet gaan voor electoraal gewin, ook al kan je dat wel boze mails opleveren, zo was zijn ervaring. We maken als christen-politici deel uit van een lange rij van mensen die zich niet inzetten om te heersen, maar om te dienen. We zijn ook geroepen om barmhartig te zijn, om te zien naar de zwakkeren. Dat speelt zeker in deze tijd een grote rol. Daarbij is het van enorm belang dat de overheid een anker heeft in morele uitgangspunten. En dat staat sterk onder druk. Bij het voorbeeld van prostitutie zien we daarin gelukkig een kentering. In Zweden heeft het parlement unaniem uitgesproken dat prostitutie immoreel is, en werd het verboden. Ook in Nederland breekt het inzicht door dat rond prostitutie criminaliteit en onrecht zich concentreert, in moderne slavernij, uitbuiting van mensen, en enorm veel zwart geld. Wat destijds bij het vrijgeven van prostitutie niet haalbaar bleek krijgt nu weer aandacht in de goede zin. 

Wat de verzorgingsstaat betreft staan we op een kruispunt. De collectieve verzorging is – zo typeerde Segers - ‘door zijn hoeven gezakt’. Het budget dat ermee gemoeid is beslaat meer dan het dubbele van wat we voor onderwijs uitgeven. Alles wat we via de overheid hebben willen bereiken breekt bij de handen af. Dat leidt tot schrille tegenstellingen in de praktijk. De eerste reflex van politici is vaak: “we moeten wat doen, hier een potje voor vinden”. Maar de solidariteit kan helaas moeilijk in stand blijven. Een liberaal antwoord kan dan zijn zoveel mogelijk te snijden in de budgetten. En een partij als de SP zal het zoveel mogelijk in stand willen houden. Maar wat is reëel? De ChristenUnie voelt zich er verantwoordelijk voor om nieuwe antwoorden te zoeken. De overheid biedt een loket, maar geen schouder. Daarin ligt voor de ChristenUnie het alternatief: een sterk beroep doen op de eigen verantwoordelijkheid van de samenleving. Bijvoorbeeld de ‘Eigen kracht conferenties in de jeugdzorg zijn daarop gericht. Als de solidariteit op het spel staat moeten we coalities smeden, tussen overheid, markt en samenleving.