Onze sociale samenleving gaat ingrijpend veranderen. Niet iedereen zal dat merken. Maar in het onderwijs, of rond hulp bij persoonlijke verzorging en dagbesteding kunnen er problemen ontstaan. Daar gingen wij diep op in tijdens de begrotingsvergadering. Allereerst is het van groot belang dat samenleving en overheid daarover in gesprek zijn: leer van de praktijk, en kijk waar knelpunten liggen. Zo’n samenwerking, ook van burgers onderling, moet mensen als individu of als groep in staat stellen een volwaardig leven te leiden. Daarbij moet de burger allereerst zelf bepalen wat er gebeurt. Dus een samenleving die zelfredzaam is, maar die ook weet waar ondersteuning te krijgen is. Waarbij de overheid ondersteunt, maar de regie over het (zorg-) plan bij de burger laat. 

Nieuwe wetgeving veroorzaakt een groot beroep op de personen in de omgeving van de hulpvrager. We vroegen het college ervoor te zorgen dat daarbij de kwaliteit niet vermindert. Benodigde hulp moet kwalitatief goed zijn, zowel bij professionals als mantelzorgers. Maar mantelzorgers moeten op hun beurt ook kunnen rekenen op goede ondersteuning. Wij vrezen dat ouders van kinderen met een grote zorgbehoefte overvraagd worden en dus helemaal uitvallen. Dat mag niet gebeuren. Het  ontvangen en bieden van zorg is dus maatwerk. 

Wij vroegen de wethouder om bij die verandering van regels te zorgen dat er voldoende tijd is voor personen of gezinnen om hun zorg adequaat te regelen. Tijdnood mag niet leiden tot onvoldoende zorg. Juist bij wijzigende regels is een kwalitatief goed vangnet noodzaak. Daar heeft onze fractie ook geld voor over.   

Wij gaan dus voor kwaliteit in de zorg, op basis van goede communicatie tussen overheid en burger en begrip voor elkaar! 

Hans het Lam, Pieter Immerzeel, Liesbeth Vos, Wim Boer, Ton van Leijen, Engbert Jan Ruitenberg, Inge de Vries, Henk van Bergeijk, Popke Graansma    

Hans het Lam, Pieter Immerzeel, Liesbeth Vos, Wim Boer, Ton van Leijen, Engbert Jan Ruitenberg, Inge de Vries, Henk van Bergeijk, Popke Graansma