Afgelopen zaterdag fietste ik naar Hattemerbroek. Niet voor een bezoek aan mijn grote vriend in Hattemerbroek, maar voor een bezoek met de fractie van de ChristenUnie aan verschillende sociaal-maatschappelijke organisaties. Onderweg stopte ik voor een boodschap in het winkelcentrum van Wezep. Direct werd mijn aandacht getrokken door een spetterend optreden van het ‘pietenkorps’ van de ‘Van Limburg Stirum Korpsen’. Ze speelden en zongen: ‘Sinterklaas, wie kent hem niet!?’ Een nummer van het Goede Doel, met de opsomming waaraan je volgens de schrijvers Sinterklaas kunt herkennen: ‘Marsepein, pepernoten, speculaas, weer pepernoten suikergoed, weer pepernoten en veel taai-taai-taai-taai!’ 

Terwijl Sinterklaas volgens de legende op 5 december zijn hoogtepunt viert, klingelt de kerstperiode al aan de deur; zondag brandde de eerste adventskaars alweer in de kerk. Advent betekent ‘komst’, het is een tijd van wachten op de Here Jezus, het Licht van de wereld en wordt gezien als een tijd van inkeer, stil-zijn en van soberheid: Waaraan herken je de ‘komst’ van Jezus en hoe ‘verwachten’ we Jezus? 

We kunnen – ook in de politiek – veel leren van de grondhouding van ‘de maagd Maria’. Voordat zij  Jezus verwachtte, voordat zij haar voorbereidingen trof op de komst van Jezus, getuigde ze: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd!’ (Lucas 1:38).

Haar grondhouding had tot gevolg dat de kans groot was dat ze werd uitgekotst door de inwoners van haar dorp Nazareth. Ze kon verketterd worden en zelfs gestenigd, omdat ze voor haar huwelijk en buiten haar relatie om zwanger werd. Toch toont ze lef en doorbreekt ze het protocol met alle gevolgen van dien. Door haar grondhouding verwachtte ze letterlijk Jezus: Immanuel; God met ons! 

Wees gegroet en wees niet bevreesd, 

Berend Jan Spijkerboer