Wanneer je in de politiek zit moet je vaak kiezen. Ben jij voor hulp aan situatie A of vind je dat ze eerst zelf actie moeten ondernemen? 

We luisteren in de gemeenteraad naar elkaars argumenten en beweegredenen. Vervolgens nemen we een besluit. Soms vind ik dat makkelijker dan een andere keer.

Ook in het gewone leven, in deze onzekere tijd, merk ik dat ik blijkbaar steeds moet kiezen. Sommige mensen willen je op een flank plaatsen. Ben je conservatief of progressief? Rechts of links?  Verkeren in het midden of op verschillende standpunten wisselend is bijna niet meer mogelijk. 

Voor je het weet ben je al weer geframed. Ben je voor of tegen Israël? Voor of tegen Europa? Welke Amerikaanse presidentskandidaat had jouw voorkeur? Voor voedselzekerheid? Is er een boosaardig WEF-plan of niet? 

Voor hulp aan Oekraïne of tegen? Geloof je de wetenschap? Geloof je alles in het journaal?

Kies kies kies. 

En als je dan niet met jouw standpunt bij de goede groep hoort, of soms teveel nuance probeert te brengen, kun je soms een bak verachting of haat ervaren. 

Haat is besmettelijk. Door veel (op)voeding van haat gaat het mijns inziens mis in onze samenleving.

Eerst is haat vaak in woorden, online, demonstraties, een vileine tweet, een opruiend, neerbuigend of bangmakend filmpje. Later worden het daden zoals we recent in Amsterdam hebben gezien. Haat tegen mensen die niet bij jouw groep horen.

Haat is een vergif. 

Op het internationale toneel speelt er van alles. Wij kunnen niet alles bevatten of doorzien.

Maar alleen toeschouwer zijn is misschien ook een te makkelijke weg. Wat kunnen we wel doen? 

Het is niet de wereld van groep A of van groep B. De wereld is ons gegeven om als rentmeesters er voor te zorgen.

 Dus we mogen ook zorgen voor die andere groep. Eerlijk zijn, luisteren en vragen om wijsheid.

Mijn motto: om een positief verschil te kunnen maken in deze wereld doe je met jouw gaven wat je kunt! 

Maar haat niet!

Arno Hardonk

Raadslid ChristenUnie Oldebroek