Huisnummers van woningen in het buitengebied zijn naar ons oordeel soms moeilijk te vinden. Omdat woningen verder van de weg afstaan, maar ook door weersomstandigheden of duisternis verslechtert de vindbaarheid. Sommige bewoners hebben hier wat aangedaan door zelf bordjes te maken en langs de weg te plaatsen. Of door nummers te bevestigen in allerlei uitvoeringen en creaties op bomen, hekjes, brievenbussen, etc. Dit alles komt de duidelijkheid en de vindbaarheid van de adressen niet ten goede. Het komt daarnaast ook nog eens rommelig over. En het kan zelfs tot gevaarlijke situaties leiden in het verkeer, doordat naar huisnummers zoekende automobilisten keren op de weg, plotseling remmen en halt houden op verkeersonveilige locaties.

Daarom stelden we voor om alle woningen in het buitengebied nabij de inritten te voorzien van paaltjes met reflecterende huisnummerbordjes. Ons initiatief had positieve bijval van de hulpdiensten en politie. Volgens onze berekeningen zou het buitengebied voor ongeveer € 70.000,-- geheel voorzien kunnen worden van keurige eenduidige huisnummerpaaltjes die bij slecht zicht ook nog eens herkenbaar zijn. Deze kosten zouden volgens ons verlaagd kunnen worden door een slimme aanbesteding, inschakeling van de "Inclusiefgroep", mogelijke subsidies, bundeling van meerdere bordjes op een paal.

In de raadsbehandeling hebben we aangegeven dat met name de verkeersveiligheid en de uniforme aanduiding, de anti-verrommeling, het algemeen belang dient. Het wordt veiliger. We hebben de kritiek van het college op ons voorstel dat het in dit geval gaat om een eigen verantwoordelijk van de burgers voor de vindbaarheid van hun adres ook ten dele onderschreven. De kanttekening van ons daarbij was dat als die burger zijn eigen verantwoordelijkheid niet neemt en de veiligheid van de medeburger in het geding is, wij die verantwoordelijkheid willen nemen door die bordjes als gemeente te (laten) plaatsen. Vergelijk het met de verlichtingscontrole van fietsen, één keer per jaar, waarbij de gemeente de kosten op zich neemt voor het herstel van niet werkende verlichting. Alle verkeersdeelnemers zijn hiermee gediend. Ook een uniforme huisnummeraanduiding draagt bij aan een verbetering van de algemene veiligheid en dienstverlening omdat b.v. hulpdiensten slechts op een eenduidige adresaanduiding hoeven te letten en daardoor de snelheid van handelen wordt bevorderd. De uniformiteit gaat de verrommeling tegen.

Met name de eigen verantwoordelijkheid van de burger was voor de meeste fracties het voornaamste argument om niet mee te gaan met ons voorstel. Ook de kosten werden enigszins als struikelblok gezien in deze economisch mindere tijden. De gelden zouden beter besteed kunnen worden. De PvdA betichtte ons zelfs van het goedkope argument "populisme", als zou het gaan om een verkiezingsstunt met het oog op de gemeenteraadsverkiezing van volgend jaar. Deze partij noemt zich ook volksvertegenwoordiger, maar gaat wel vreemd om met ideeën vanuit de bevolking. De PvdA zet zichzelf met deze uitspraak klem, want ze kan het komende jaar dus zelf niet met initiatieven komen.

Omdat ons voorstel een actiepunt betrof uit hun verkiezingprogram ging het CDA een eind mee in ons voorstel, maar haakte uiteindelijk toch af op het punt eigen verantwoordelijkheid van de burger. Zij wilde wel met ons meegaan als we ons voorstel zo zouden aanpassen dat de gemeente de aankoop van de paaltjes en bordjes verzorgt, en de burger deze bij de gemeente zou kunnen kopen. (Het zogenaamde Hattemse model.) In onze ogen creëer je met deze oplossing nog geen eenduidigheid van huisnummering omdat je afhankelijk blijft van de burger die het initiatief neemt, of niet. Daarbij komt dat de ambtelijke inzet die hierin gestoken moet worden o.i. beter gestoken kan worden in ons initiatief. We vonden dit tegenvoorstel te veel afdoen aan onze doelstelling.

Jammer dat dit idee vanuit onze achterban het niet gehaald heeft. Maar goed, dit hoort bij politiek.

Dries van de Grift.