We moeten vandaag bezorgd zijn over het gemak waarmee bepaalde beslissingen van ‘gisteren’ worden weggezet als niet meer van deze tijd, als dingen die er nu niet meer toe doen. Dat is ernstig. Want als je vandaag wilt begrijpen waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren, dan moet je terugkijken naar gisteren. Het gangbare gedachtengoed van mensen toen hoort er dus bij. Dat raakt ook zaken als het omgaan met verschillen, tolerantie, respect voor minderheden: allemaal essentiële onderdelen van onze Nederlandse en democratische cultuur. 

Gelukkig is er vrijheid, en hebben we grondrechten die ons beschermen tegen de overheid. Er zijn landen waar dat anders ligt. Met dictaturen van rijken, of van  een bepaalde godsdienst, of overheersing van mannen over vrouwen. Je beseft dan de grote zegen van onze vrijheid. (Lees b.v. het boek “Duizend schitterende zonnen” van Khaled Housseini, de schrijver van dat andere aangrijpende boek “De Vliegeraar”.) Maar vrijheid betekent ook dat je niet kunt leven en handelen naar de ‘waan van de dag’. We moeten zorgvuldig omgaan met traditie, kennis, ervaring. Daar wil ik het over hebben.  

In het bedrijfsleven kent men het begrip braindrain: verlies van kennis doordat er teveel mensen met die kennis vertrekken. Zo’n risico ontstaat ook als politici te snel weer verdwijnen, soms zelfs omdat ze dat werk alleen maar zagen als een noodzakelijke stap in een verdere carrière. Ook politieke beslissingen kunnen scheef gaan als er te weinig kennis is van het waarom van bepaalde keuzen. Door verschillende mensen is er daarom op gewezen hoe riskant het is dat er bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer op 12 september a.s. opnieuw veel ingewerkte mensen verdwijnen: maar liefst 51 van de 150! 

In Oldebroek kennen we ook het risico van verlies aan kennis. Sinds 2010 is meer dan de helft van de raadsleden nieuw, en ondervond ook het college veel wisselingen. We zijn er intussen enorm mee ingenomen dat ons college nu weer op sterkte is, een bestuur van gekwalificeerde mensen. Vers bloed heeft ook goede kanten. Bij (te)veel uitstroom lopen continuïteit, kennis en ervaring gevaar. Het politieke en bestuurlijke werk is soms ingewikkeld. Een raadslid bijvoorbeeld heeft veel tijd nodig om in dossiers in te groeien en te leren op welke manier je zaken het best kunt aanpakken. Bij gebrek aan kennis worden al gauw wielen onnodig vaak opnieuw uitgevonden. Heilzame ervaring kan verschralen bij teveel wisselingen.

Als fractie zijn we ons daarvan bewust, en proberen we daar op in te spelen. Door al vroeg ‘fractievolgers’ te betrekken bij de dossiers en het werk. En door fractieleden die geen raadslid zijn te plaatsen in commissies. Dat werkt heel goed. Zo kon Liesbeth Vos – eerst commissielid – gemakkelijk aantreden als raadslid toen Inge de Vries ons moest verlaten. En nu Gijs van de Brink aan het afbouwen is kan hij worden opgevolgd door Willem Bart Junte, die nu al commissielid is. Continuïteit is erg belangrijk. Vroegtijdig mensen laten ‘warm lopen’ is een uitstekende werkwijze gebleken. We zijn dankbaar dat we steeds mensen met kwaliteiten hebben gevonden die dit ook willen. 

Besluiten moeten met grote zorgvuldigheid worden genomen, en niet naar de waan van de dag. Op basis van argumenten en een motivatie die in de tijd lang mee kunnen, zodat we ook morgen en volgend jaar nog begrijpen waarom iets werd geregeld zoals het werd geregeld. Als je besluiten neemt  moet je gericht zijn op effecten die op lange termijn goed zijn voor de samenleving. Waarbij niet de verleiding van het ogenblik, kritiek, kiezersgunst of partijbelang de doorslag geven. Maar waarbij de moed wordt opgebracht beslissingen te nemen die zorgen voor stabiliteit, duurzaamheid, rechtvaardigheid, gelijke kansen voor alle mensen, om niet meer te noemen. Het blijft een verantwoordelijkheid van college en raad zich daarvoor in te zetten. Zodat ook burgers zien met welk beleid de samenleving uiteindelijk het meest is gediend. Onze fractie wil daaraan dienstbaar zijn. 

Ton van Leijen