Ik las van de week in de krant dat elke Nederlander jaarlijks thuis zo’n 50 kilo nog bruikbaar voedsel in de vuilnisbak gooit. De waarde van dit weggegooide voedsel is berekend op 150 euro per persoon. Nemen we daar de supermarkten en restaurants bij dan verspillen we met elkaar in Nederland 4,4 miljard euro aan voedsel.

Recente schattingen wijzen uit dat wereldwijd 30 tot 50 procent van al het voedsel belandt in de vuilnisbak. Deze onthutsende verspilling wordt door deskundigen vooral verweten aan het verspilgedrag van de westerse maatschappij. Er zou te strikt omgegaan worden met de houdbaarheidsdatum en supermarkten stunten vaak met eten. Het wordt goedkoop weggegeven met allerlei reclameacties waardoor consumenten in de verleiding komen om meer te kopen dan ze op kunnen eten. Ook de wens van de klant om alleen perfect uitziende producten te eten wordt genoemd in een rapport als oorzaak van verspilling. Fruit met een plekje, een kromme komkommer halen doorgaans het bord van de westerse huiskamer niet.

In 2050 groeit de wereldbevolking van 7 naar 9 miljard mensen en dat vraagt om een toename van de wereldvoedselproductie van 70 tot 100%.  Het beschikbare voedsel is op dit moment niet eerlijk verdeeld. Er blijken met zoveel mensen te lijden aan overgewicht als aan honger. In ontwikkelingslanden is ook sprake van voedselverspilling vanwege de gebrekkige landbouwmethoden maar ook de opslag en transport van voedingsmiddelen laat veel te wensen over.

Ik legde de krant neer en ik dacht welke  bijdrage tot verbetering kan ik nu leveren. Natuurlijk eet ik altijd keurig mijn bord (en vaak ook mijn tweede bord) leeg en leef ik dat mijn kinderen voor ook te doen. Voortaan nog meer opletten dat ik niet meer eten koop in de supermarkt dan we opkunnen. De oogst van appels van vorig jaar uit eigen tuin ligt in de kelder. Maar hoe verschrompeld het huidje ook is de appeltjes smaken nog heerlijk in de appelmoes en appeltaart en verdwijnen zeker niet op de composthoop. En natuurlijk regelmatig de voorraadkasten door om te zien welke producten tegen het einde lopen van de houdbaarheidsdatum. Die worden dan steevast verwerkt in het menu van de komende weken.

Mijn moeder zei altijd dat het geen zin heeft voedsel dat we hier over hebben in een pakketje te verzenden naar de landen waar de mensen honger lijden. En gelijk had ze. En natuurlijk moeten we in geval van nood voedselpakketten sturen maar dat is geen blijvende oplossing. Met de juiste ontwikkelingshulp moeten we de ontwikkelingslanden leren hoe men niet alleen het beste voedsel kan produceren maar ook kan zorgen dat het komt bij de plaatselijke bevolking in de ontwikkelingslanden.  De forse korting op ontwikkelingshulp in Nederland staat in mijn ogen haaks op die noodzakelijke stijging van de wereldvoedselproductie. Ik ben blij dat mijn ChristenUnie pleit voor juist een stijging van de bijdrage aan ontwikkelingshulp.

Verander de wereld en begin bij jezelf. En ook dat hoort bij goed rentmeesterschap.