De wijzigingen in ons sociale klimaat beslaan verschillende leeftijdsfasen van ons leven. Ze zijn nauw met elkaar verbonden als het gaat om oorzaak en gevolg. De fractie van de ChristenUnie heeft voor  Oldebroek een samenleving voor ogen die zelfredzaam is, maar die ook weet waar ondersteuning te krijgen is als dat nodig is. De overheid ondersteunt, maar laat de regie  bij de burger. Wel mag er ingegrepen worden als er sprake is van (dreigend) leed bij kinderen, maar met het streven om de gezinssituatie zoveel mogelijk intact te houden. 

Onderwijs en vorming

Goed onderwijs werkt mee bij het krijgen van een baan, en dat steunt weer het economische onafhankelijk zijn, en economische onafhankelijkheid heeft weer positieve invloed op het gedrag. In de wet Passend onderwijs (medio 2014 van kracht) worden ouders en scholen uitgedaagd om te denken in mogelijkheden. De fractie stelt dat het vinden van de ondersteuningsbehoefte van een kind echt maatwerk is. Daarvoor moet dus ruimte zijn, bij voorkeur in onze eigen gemeente. De intentie om het kind zo zelfstandig mogelijk naar school te laten gaan is een speerpunt in het programma maatschappelijke ontwikkelingen. Dit vindt de fractie een goed uitgangspunt, want ook dit zal de ontwikkeling van het kind positief stimuleren. 

Onderwijs, (integratie en) arbeidsmarkt

Een goede opleiding is een basis voor een goede loopbaan. Goed dus dat onze lokale overheid probeert de deelname aan onderwijs te vergroten en ontwikkel- en onderwijsachterstanden te voorkomen of te verkleinen. Korte lijnen tussen ouders, scholen, de leerplichtambtenaar en de ZAT-teams zijn een must en dat moet ook  zo blijven. Maar bovenal moet de jongere het besef krijgen dat hij door onderwijs kansen creëert voor zijn toekomst. De nieuwe werkwijze in het jeugdwerk moet hieraan ook positief bijdragen. Een jongere die goed is opgeleid heeft normaliter meer kans op een goed betaalde baan, en dat werkt ook preventief op het aantal uitkeringsgerechtigden in onze gemeente. Het zou fantastisch zijn als alle personen die kunnen werken ook echt werk hebben, wat natuurlijk in deze tijd niet simpel is. Daarom wil de fractie van de ChristenUnie niet wachten op de nieuwe wetgeving. Ze wil nu al aangeven dat zij streeft naar een zo laag mogelijk aangal – liefst 0 (nul) -  uitkeringsgerechtigden waar het mensen betreft die de potentie hebben om een baan te krijgen en te behouden. De burger heeft uiteraard als eerste zelf een verantwoordelijkheid voor het vinden van een baan, maar als het nodig is moet ondersteuning mogelijk zijn. De fractie vraagt van het college speciaal aandacht voor jongeren die niet naar het reguliere onderwijs kunnen gaan en die  bijvoorbeeld soms  zijn aangewezen op een vorm van activerende dagbesteding. Veel betrokkenen vrezen dat deze groep tussen wal en schip zal vallen bij de decentralisatie AWBZ en de bezuiniging. De fractie van de ChristenUnie vraagt het college met klem om juist met de ouders van deze jongeren nauw contact te hebben, voor en tijdens het uitwerken van beleid voor deze nieuwe gemeentetaken.  

Sociale zorg en opvang

De fractie van de ChristenUnie gelooft dat mensen tot veel in staat zijn bij een goed werk- en leefklimaat. Om dit te bereiken is soms  ondersteuning nodig. Nieuwe wetgeving en de financiering daarbij maakt dat  daarvoor  een groot beroep gedaan moet worden op de personen in de directe omgeving van de hulpvrager. Ook kerken willen gelukkig daaraan een aanzienlijk aandeel leveren. Initiatieven als een Voedselbank of Stichting Present zijn ook mooie voorbeelden van het nemen van maatschappelijke verantwoordelijkheid en verdienen ons respect. Helaas heeft niet iedereen een groot netwerk van hulpverleners en soms is ook hulp van financiële aard nodig. De ChristenUnie wil dat de gemeente Oldebroek een minimabeleid heeft dat een springplank is als het mogelijk is, maar een vangnet als het nodig is. Dat minimabeleid mag niet alleen bestaan uit het verstrekken van een uitkering aan een persoon, maar ook de directe leef- gezinssituatie moet samen met de hulpvrager worden bekeken. We denken hierbij dus ook aan financiële ondersteuning voor het meedoen van kinderen aan zaken als sport en cultuur, maar ook aan hulp bij het op orde krijgen van de financiële situatie van het gezin. Maar ook in deze situaties moeten we er alert op zijn dat we niet voor iemand gaan bepalen wat goed is, maar dat hij of zij er zelf van overtuigd raakt dat  iets goed is en dat zelf dus ook wil – aldus de fractie.   

Inge de Vries en Liesbeth Vos