Afgelopen dinsdag vergaderde de gemeenteraad van Oldebroek. Altijd belangrijk omdat daar uiteindelijk formeel de beslissingen vallen, het beleid wordt vastgesteld, en het college steun krijgt (of niet). De belangstellende op de tribune (die er gelukkig weer waren) kunnen zo controleren wat ‘hun’ vertegenwoordiging doet. Kort na de opening was er een verrassing: een koninklijke onderscheiding voor wethouder Jan ten Hove. Zijn aftreden als raadlid dit voorjaar was een beetje ondergesneeuwd door zijn benoeming als wethouder. Jan heeft zeer vele jaren de gemeente als raadslid gediend, en daar stond burgemeester Zielhuis terecht uitvoerig bij stil, waarbij hij Jan ten Hove de onderscheiding mocht opspelden. Een hartelijke felicitatie van onze fractie!

De agenda bevatte een groot aantal zaken. De meeste waren voorbereid in de commissies, en konden zonder bespreking worden afgedaan. Daarnaast was er een groot aantal relatief belangrijke zaken; onze fractie kon op veel daarvan een stevige inbreng leveren; zie de bijdragen van mijn collega’s op deze site. Merkbaar is dat het nieuwe college begint in te werken, maar ook de nieuwe raadsleden. Daardoor kan het ‘tegenspel’ over en weer beter worden. Maar er waren nog teveel ‘schoonheidsfoutjes’.

Zo hebben wij als fractie al jaren ons verzet tegen een te late voorbereiding van zaken. Er wordt dan steeds beterschap beloofd, maar het gebeurt weer. Bijvoorbeeld dinsdag. Bij een redelijk ingewikkeld en ingrijpend bestemmingsplan waren in de commissie vragen gesteld, waarvan de beantwoording vlak voor de raadsvergadering op de tafels werd gelegd. Ook waren er procedurefouten, zie de aparte bijdrage van collega Engbert Jan. Voor ABO was dit aanleiding om demonstratief de vergadering te verlaten, om in de kantine via de luidspreker de beraadslagingen verder te volgen. Zij misten daardoor het essentiële moment waarop de raad de wethouder bevroeg naar de consequenties van uitstel. Je moet namelijk altijd checken of bij uitstel er geen onrecht aan een burger wordt gedaan, dan wel of je juridisch termijnen schendt of zelfs financieel aansprakelijk kunt worden gesteld.

Als fractie stonden we in de schorsing voor een keuze: onze specialisten zaten voldoende in de materie om in sommige zaken te kunnen beslissen. Maar alles afwegende vonden we de gang van zaken zo rommelig en principieel onzorgvuldig dat we voor uitstel stemden toen de wethouder aangaf dan daar ‘geen bloed uit zou vloeien’. De overige fracties kozen voor dezelfde lijn. Het signaal is opnieuw afgegeven: we blijven vasthouden aan tijdige informatie, zorgvuldige procedures, en dus evenwichtige besluitvorming.

Ton van Leijen