Iedereen heeft bepaalde capaciteiten. Mijn vaardigheden op het vlak van verzorging en technisch inzicht zijn zeker niet geweldig ontwikkeld. Op het gebied van organiseren, coördineren en aansturen heb ik bewezen wel te kunnen. Daarbij komt dat ik het interessant vind om te kijken hoe een organisatie zich ontwikkelt. Dat betekent dat je oog moet hebben voor de mensen in die organisatie. Dat geldt ook voor de samenleving.
Enige jaren geleden was de slagzin actueel: ‘de maatschappij, dat ben jij’. Samen vormen wij een grote organisatie. Mijn ideaal is dat iedereen in deze organisatie zich gewaardeerd voelt.  Dat kan zijn door je dagelijks werk, maar ook door het “er zijn” voor iemand in je buurt. Je kunt op veel manieren je gewaardeerd voelen. Het heeft vaak te maken met iets doen wat in je vermogen ligt.

In 2013 komt er een nieuwe wet in Nederland. Die wordt de Wet werken naar vermogen ( Wwnv) genoemd. Het belangrijkste uitgangspunt van deze wet is dat je in Nederland een bijdrage levert aan de maatschappij. Die bijdrage is afhankelijk van wat je kunt.
Op dit moment zijn er verschillende wetten waar je mee te maken kunt krijgen als je geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent, of zonder werk zit, zoals de Wet Werk en Bijstand, de Wet sociale werkvoorziening en de Wajong. Het gezegde van door de bomen het bos niet meer kunnen zien is in deze situatie voor veel mensen van toepassing. Dat betekent ook dat er soms een beroep op een wet of regeling gedaan wordt die in die situatie niet de juiste is. Dat kan weer leiden tot veel bureaucratie en ergernis. Anno 2013 moet dit verholpen zijn en moet de Wwnv duidelijkheid bieden. De filosofie achter de Wwnv is dat het beste uit mensen wordt gehaald. De regeling geeft ook antwoord op een aantal ontwikkelingen in financiële, economische en sociale zin. Het is van groot belang dat zoveel mogelijk mensen werken om onze sociale welvaartsstaat ook op termijn betaalbaar te houden. De veranderende samenleving (meer ouderen, minder jongeren) vraagt hierom. De arbeidsmarktvraag en het aanbod zullen ook in de toekomst op elkaar moeten blijven aansluiten.
Dat betekent ook dat niet automatisch iedereen een uitkering krijgt die op deze wet een beroep doet. Vanuit duidelijke kaders zal een aanvraag beoordeeld worden. Als ChristenUnie willen wij dat de beschikbare middelen op een rechtvaardige manier verdeeld worden. Op landelijk niveau speelt dit, maar meer nog op lokaal niveau. Want tegelijk met het vorm geven van de Wwnv gaan er veel  uitvoerende verantwoordelijkheden van “Den Haag” naar de lokale overheid, in dezen(?) dus de gemeente Oldebroek.  Dit gaat gepaard met aanzienlijke bezuinigingen op de beschikbare budgetten. Dat betekent dat we ons als gemeente in 2012 goed moet voorbereiden op die verandering. De uitvoering van de jeugdzorg, de sociale werkvoorziening en dagbesteding zijn zaken die steeds nadrukkelijker op de gemeentelijke agenda komen. Waar mogelijk zal dit gecombineerd worden met andere wetten, denk bijvoorbeeld aan de wet maatschappelijke ondersteuning.

Ik verwacht dat deze onderwerpen ook in de gemeente Oldebroek prominent op de agenda van het college van B&W en de gemeenteraad staan in 2012 en in het bijzonder voor de commissie samenleving. De gemeente Oldebroek zal haar koers moeten bepalen. Uitgangspunt zal voor ons als ChristenUnie blijven dat de verantwoordelijkheid voor participatie bij de burger ligt, maar daar waar hulp nodig is die door de gemeenten gegeven zal worden. Maar ook zal steeds meer een beroep gedaan worden op iedereen om zijn/haar steentje bij te dragen; naar vermogen. Dat kan zijn door het uitvoeren van betaalde taken, maar ook kan een beroep op u gedaan worden vanuit de mantelzorg of vanuit het vrijwilligerswerk.

Afgelopen weken hebben wij het als raadsleden o.a. gehad over wat de overheid nu wel of niet moet doen, de zgn. kerntakendiscussie. Vanuit de gedachte dat de gemeente een pot met goud heeft werd en wordt er vaak een beroep gedaan op de gemeente, maar de pot met goud is er niet (meer) en wat er is moet eerlijk verdeeld worden. Soms zal de hulp dan ook niet gegeven worden op de manier die u vraagt, maar wordt er een alternatief geboden. Dit vanuit de gedachte dat wij samen de maatschappij vormen en dus ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben voor een rechtvaardige verdeling van middelen.

Graag daag ik u uit om met ons na te denken over deze verdeling van middelen en over een juiste verdeling tussen de taken van de burger en die van de overheid. Ik wil de komende jaren graag als raadslid mijn steentje hieraan bijdragen, want :JA, ik vind dit leuk en JA,  ik wil in de maatschappij mijn steentje en naar vermogen, bijdragen. Hierbij weet ik dat ik dit niet uit eigen kracht kan, maar zoals ik tijdens mijn beëdiging ook zal zeggen: Zo waarlijk helpe mij God almachtig.

Liesbeth Vos - Van de Weg