Voor de tweede keer is het gebeurd. Enkele oppositiepartijen voelen zich zo verantwoordelijk voor het bestuur van het land, dat ze onderhandelingen aangingen met een kabinet dat niet het hunne is. De reden is bekend: het kabinet Rutte vreest na een pijnlijke aanvaring met de Eerste Kamer over een pensioenplan opnieuw te weinig draagvlak voor de komende begroting. Het is te prijzen in Pechtold, Slob en Van der Staaij dat zij – ondanks hun scherpe kritiek op dit kabinet – niet zijn weggelopen maar het gesprek zijn aangegaan. Met alom geoogste ver- en bewondering. Hoewel het kabinet in de knel zat en ook wel iets moest, is het ook in het kabinet te prijzen dat zij deze constructieve opstelling hebben willen honoreren. Ieder die de persconferentie heeft gevolgd weet wat er gebeurde.   

Als je een vergelijking met Oldebroek wilt trekken dan kun je stellen dat juist in een tijd van crisis draagvlak extra belangrijk is. Dat is een uitgangspunt dat onze coalitie van ChristenUnie en SGP dan ook vorig jaar heeft ingezet na de breuk met derde coalitiepartner CDA. Er is weliswaar een meerderheid, maar het is voor goed bestuur het beste als er voor besluiten een zo groot mogelijk draagvlak is. Overigens liet de laatste raadsvergadering zien dat er per agendapunt steeds wisselende partijen kunnen zijn die bijvoorbeeld via een motie elkaar steunen. Dat is veel beter en gezonder dan een soort standaard-blokvorming, en laat de kleuren van partijen ook beter uitkomen.   

Dit is een enorme uitdaging voor alle raadsfracties. De samenleving moet zien dat hun vertegenwoordigers er niet zitten voor politiek gewin, maar dat het hen om het algemeen belang gaat, dienstbaarheid ook aan individuele burgers en instellingen, en verantwoordelijkheid voor een sterk, toekomstgericht bestuur. En dat men via zorgvuldige afwegingen ook zo nodig minder plezierige maar wel noodzakelijke besluiten durft nemen. Dat betekent voor zowel coalitie als oppositie steeds een focussen op inhoud, met als leidende vraag: hoe kunnen we elkaar vinden en versterken in het goede? 

Soms zijn we kritisch op wat er landelijk gebeurt. In dit geval kunnen we gelukkig zeggen dat dit de burger en ons moed geeft. Er kunnen politiek dus mooie en goede dingen gebeuren.  

Fractie ChristenUnie