Het kan bijna niemand in Nederland zijn ontgaan, de media was er vol van, mensen spraken erover op straat: de meeste zorgtaken gaan per 1 januari 2015 naar de gemeente! 

Deze verschuiving wordt “de transitie van het sociaal domein” genoemd. De ambtenaren van onze gemeente hebben onder aanvoering van onze wethouder en in samenwerking met verschillende interne en externe organisaties en adviesraden een beleidsplan ontwikkeld. In dit plan staat hoe de verschuiving moet plaatsvinden en aan welke eisen de zorg moet voldoen.

Afgelopen donderdag 27 november is in de gemeenteraad het beleidsplan sociaal domein 2015 – 2018, met de daarbij horende verordeningen en de nota preventief jeugdbeleid unaniem aangenomen. 

Veel mensen begrijpen niet goed waarom de verzorgingsstaat als het ware stopt: “Het gaat toch goed, zoals het nu gaat?” Het wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie heeft veel studiemateriaal uitgegeven over de transitie van het sociaal domein. Daarin staan een aantal wetenschappelijke argumenten die aangeven dat de verzorgingsstaat zoals wij het kennen, niet (meer)functioneert: 

• Ten eerste stond haar financiële houdbaarheid enorm onder druk.
• Ten tweede bleek de bureaucratie te weinig flexibel om maatwerk te bieden aan nieuwe uitdagingen.
• Ten derde maakte de verzorgingsstaat van mensen passieve en geïndividualiseerde welvaarts-consumenten. 

Vandaar de transitie, vandaar het beleidsplan. De ChristenUnie is onder de indruk van het beleidsplan. We hebben de stukken vanuit verschillende invalshoeken bestudeerd en de tevredenheid en het optimisme van de verschillende disciplines geproefd. Mensen met competenties en expertise in de zorg, ambtenaren, allerlei adviesraden, bestuurders, politieke partijen met verschillende belangen en referentiekaders zijn over het algemeen tevreden en optimistisch. De ChristenUnie heeft dan ook tijdens de raadsvergadering de mensen gecomplimenteerd en bedankt die – onder enorme tijdsdruk - betrokken waren en/of zijn bij de totstandkoming van het beleidsplan! 

Kunnen we nu op onze lauweren rusten? Als het aan de ChristenUnie ligt; niet! Ook al vinden er nu al allerlei pilots of experimenten plaats, de grootste implementatie, de grootste toepassing moet nog plaatsvinden. De ChristenUnie heeft regelmatig gesteld dat indicatoren hierbij belangrijk zijn. Indicatoren die aangeven hoe het met de kwaliteit van de zorg is gesteld, hoe het gaat met de vrijwilligers en de mantelzorgers, hoe het gaat met de financiële haalbaarheid, hoe het gaat met de mensen die nog steeds geen werk hebben, hoe het gaat met de communicatie, etc. etc. De toezegging van de indicatoren door de wethouder en de RNV zijn hoopvol, …al zijn en blijven we benieuwd naar de inhoud en het resultaat. Het beleidsplan ligt er nu, nu komt het aan op de uitvoering. De ChristenUnie zal dus aan de hand van de indicatoren de vinger aan de pols houden in hoeverre er nog op onderdelen bijgestuurd moet worden in 2015 en volgende jaren als blijkt dat in de praktijk burgers niet die steun krijgen die ze hard nodig hebben! 

Abraham Kuyper was er een eeuw geleden al van overtuigd: “De overheid moet zich bezighouden met de noden in de samenleving en niet met allerlei wensen!” Onze grondhouding en ons denken moet veranderen: de gemeente kan namelijk niet voldoen alle wensen, maar wel zorgdragen voor de nood in de samenleving! Wij – als bestuurders - mogen zorgvragers vertegenwoordigen en dat geeft verantwoordelijkheid, maar het biedt ook kansen.  De ChristenUnie wil recht doen aan individuele kwaliteiten en onderlinge verbondenheid. M.a.w. zoals de Bijbel ook stelt: we zijn elkaar gegeven, …om samen te leven (inspiratie, o.a.: 1 Joh. 3: 16 – 24).

Berend Jan Spijkerboer