Ik zit ondertussen al enige tijd te broeden op een onderwerp voor een blog voor op de website van de ChristenUnie, maar geloof dat ik er nu uit ben: traditie! Traditie is volop aanwezig in de decembermaand, menigeen van u heeft Sinterklaas gevierd en de kerstviering is aanstaande. Deze vieringen die doordrongen zijn van traditie, kinderen die Sinterklaasliedjes zingen bij de schoorsteen, het plaatje is pas helemaal compleet met klomp, hooi en wortel voor het paard. De kerstboom is weer in huis gehaald en opgetuigd met verlichting, kerstballen en ander (vaak trendgevoelige!) accessoires. Hoewel heel herkenbaar voor een ieder, zullen ouderen weer andere herinneren hebben dan de tieners, ook traditie is aan verandering onderhevig.

Nu zijn er ook wat tradities bijgekomen: zoals elk jaar felle discussies over de kleur van de Pieten, raar dat dit dan weer niet veranderen mag, de roe, zak en het dreigen met lijfstraffen zijn toch ook al verdwenen uit het verhaal? Nieuwe traditie rond kerst is de felle en negatieve discussie over (vaak fake(book)) artikelen die schrijven over het verdwijnen van de kerstviering omwille van aanhangers van de Islam. Een groep aanhangers die overigens ook altijd veel groter ingeschat blijkt te worden dan deze werkelijk blijkt te zijn, blijkt uit recent onderzoek.

Maar waar ik naar toe wil is wat anders. In deze discussies wordt vaak verwezen naar de Joods-Christelijke traditie die wij in dit land hebben, een verwijzing naar Christelijke waarden en normen. Het gekke is dat dit het vaakst in de mond genomen wordt door mensen die, voor zover ik het kan zien, daar verder niet zoveel mee hebben. De Joods-christelijke traditie wordt ingezet bij het wegzetten/beledigen van volgers van de Islam, mensen uit andere landen/culturen, vluchtelingen etc.

Dit gebeurt niet alleen in Nederland, maar ook elders. Tijdens ons (traditionele) bezoek aan de kerstmarkt in Duitsland waren we getuige van de bezetting van een kerktoren in de plaats Dortmund. Er werd daar door een aantal demonstranten een spandoek getoond vanaf de kerktoren met de tekst “Islamisierung stoppen”. De Duitse variant van de Joods-Christelijke traditie wordt daar vaak aangeduid met het “(Christelijke) avondland”.

Hoe blij we ook mogen zijn met de Joods-Christelijke wortels in ons land, voor mij heeft dat toch een heel andere betekenis dan in de hiervoor genoemde voorbeelden. Wij mogen met kerst vieren dat God zijn Zoon naar deze aarde heeft gezonden voor onze verlossing. Een verlossing verkregen door het offer dat Jezus voor ons gebracht heeft. Hij heeft tijdens zijn tijd op aarde ons voorgeleefd hoe wij met elkaar om moeten gaan, de bijbel staat er vol mee!

Laten we als Christelijke traditie vooral de woorden van Jezus toepassen uit Mattheus 22 waar hij op de vraag van een wetgeleerde wat het grootste gebod is antwoordde: “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerst gebod. Het tweede is daaraan gelijk: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf”.
Alvast prettige en bovenal gezegende kerstdagen toegewenst.

Popke Graansma