Het is bijna 1 januari 2015 en dan is het zover. De gemeente Oldebroek kent vanaf deze datum, net als alle andere gemeenten in ons land, veel nieuwe taken. Er is in onze gemeente goed nagedacht over de uitvoering en alles wat daarbij komt kijken. Maar als bestuurder vraag ik mij af of we in Oldebroek ook last krijgen van de risico-regelreflex. Gaan wij ondanks onze wens tot deregulering en het doel om mensen in hun waarde te laten, alles dichtregelen zodat er - waarschijnlijk alleen voor ons gevoel - minder kans is op escalaties?

De risico-regelreflex is de neiging om het voortdurend verminderen van risico's - al dan niet naar aanleiding  van een incident - als vanzelfsprekend te zien. Deze reflex kan leiden tot onevenredig grote ingrepen. Zoals bijvoorbeeld maatregelen waarvan de opbrengsten bij nader inzien duidelijk niet opwegen tegen de maatschappelijke bijwerkingen of waarbij van de overheid meer wordt verwacht dan mogelijk is.

In de  commissievergadering samenleving van november'14 heb ik gezegd dat ik vertrouwen heb in de mensen en de organisatie zoals die m.i.v. 1 januari 2015 ingezet worden voor de nieuwe taken. Maar ook dat we niet alles kunnen voorkomen. Een incident zoals onlangs in Zwolle plaatsvond  en waarbij een straatmuzikant om het leven kwam, kan ook in Oldebroek plaatsvinden. Vandaag, 29 december 2014 wordt er een jongeman in onze gemeente begraven die een lege plek achterlaat en waar gezinsleden, vrienden en andere betrokkenen achterblijven met vragen die nooit beantwoord zullen worden.

Ik heb vertrouwen in de Oldebroeker aanpak en weet zeker dat gezinsleden, mantelzorgers, professionele hulpverleners, vrijwilligers en alle andere betrokkenen er alles aandoen om een exces te voorkomen.

Maar wat als het dan toch gebeurt?  Hoe reageren u en ik op dat moment. Wijzen wij dan direct met het vingertje richting mensen en/of organisaties die volgens ons -vaak zonder dat wij kennis hebben van alle feiten - schuldig zijn en eisen wij daarom direct nieuwe regels en strafmaatregelen? Of hebben wij oog voor slachtoffers, hulpverleners en andere betrokkenen en trekken wij zo lering uit het voorval. Iedereen heeft daarbij vanuit zijn rol en takenpakket bepaalde verantwoordelijkheden: u als mede-inwoner van Oldebroek, de gemeenteraad  als hoogste bestuursorgaan in de gemeente, de burgemeester als eindverantwoordelijke voor de openbare orde en veiligheid en ik als vak-wethouder. Mijn wens voor 2015 is dat wij na een incident geen paniekvoetbal gaan spelen. Maar allereerst oog hebben voor de betrokkenen vanuit een open houding. Daarna kunnen en zullen wij samen, op een constructieve wijze, het gesprek aangaan met als doel om in de toekomst nog betere ondersteuning te kunnen bieden. Dus wat mij betreft geen risico-regelreflex in onze gemeente, maar "Samen voor mekaar" in woord en daad!

Liesbeth Vos-van de Weg