Vanmorgen heb ik een scootmobiel voor mijn vader opgehaald. Mijn vader is inmiddels 84 jaar oud en het moment is aangebroken dat hij de auto laat staan. Een moeilijk moment voor mijn vader: ‘Ik reed zo graag met je moeder in de auto en dat is nu allemaal voorbij!’ Mijn vader haalde alle rijbewijzen. Als kind was ik trots om naast hem te zitten in die immens grote vrachtauto en wat voelde ik me stoer bij hem achterop die mooie motor. 

Mijn vader is christen en hij leerde ons dat een goed christen te herkennen is aan hoe hij/zij omgaat met de natuur (bijv. Spreuken 12: 10). Met passie tuinierde hij en wat fietste hij graag met moeders om te genieten van de flora en fauna. Samen hadden ze in het voorjaar en in het najaar een simpele traditie waar ze erg van genoten: ‘Krentenstruiken bekijken’. In het voorjaar gefascineerd door het bloesem en in het najaar onder de indruk van de verschillende herfstkleuren. 

Dinsdag komt de ergotherapeut bij mijn vader op bezoek om te kijken of er nog aanpassingen moeten komen in zijn seniorenwoning. Mijn vader is bang om te vallen, want zijn evenwicht functioneert niet meer zo goed. 

Het evenwicht in de natuur is ver te zoeken, er is teveel stikstof, teveel CO2, te weinig insecten, minder weide- en akkervogels, etc. De politiek is aan zet. We hebben als christenen in het bijzonder een taak om verantwoord om te gaan met de natuur, het was zelfs onze eerste opdracht. Daarom ben ik blij dat we als ChristenUnie tijdens de Algemene Beschouwingen een motie hebben ingediend om de biodiversiteit in onze gemeente te bevorderen. We roepen op om bijv. bloemrijke mengsels te zaaien, gefaseerd te maaien, minder klepelen van slootkanten, etc. 

Ik hoop dat mijn vader d.m.v. zijn scootmobiel meer in balans verkeert en dat hij nog lang kan genieten van meer balans in de natuur van de gemeente Oldebroek.   

Shalom, 

Berend Jan Spijkerboer