Dit is in het kort de strekking van een motie die de PvdA en de ChristenUnie deze week op de raadsagenda zetten. De landelijke fracties van beide partijen in de Tweede Kamer hebben hierover een initiatiefwetsvoorstel gemaakt dat de komende maanden in de Kamer wordt behandeld. De gedachte wordt breed ondersteund, onder andere door een GroenLinks-petitie op www.kinderpardon.nl. Wij wilden samen met de PvdA steun betuigen aan dat wetsvoorstel. Immers: ook in onze gemeente kunnen we ooit met dit probleem worden geconfronteerd. Recent kwam een burgemeester in het nieuws die uitzetting weigerde omdat ze opkwam voor de positie van een kind. Dit illustreert de problemen waarvoor het rijk gemeenten kan plaatsen. 

Ons pleidooi kreeg geen steun van SGP, CDA, ABO en VVD. Om een formele reden: zij vinden dat dit onderwerp de landelijke politiek raakt. Strikt genomen is dat zo. Dat is ook de reden waarom wij zelden ons bemoeien met landelijk beleid en wetgeving (want er komen heel vaak van zulke zaken met de post binnen). En we begrijpen ook – zoals portefeuillehouder burgemeester Hoogendoorn aangaf – dat het gemeentebestuur formeel weinig bevoegdheden heeft op dit gebied. Maar de raad kan een andere afweging maken. En wij vonden als volksvertegenwoordigers dit vanwege de schrijnende problematiek en het feit dat ook wij ermee geconfronteerd kunnen worden een verantwoord signaal. En we hopen dat ook onze samenleving daar zo over denkt. De partijen die ons niet steunden gaven wel aan er sympathiek tegenover te staan, maar stemden tegen om de genoemde formele reden. Dat is een afweging die wij wel kunnen begrijpen, maar in dit geval niet delen. Ook op lokaal niveau kan er een moment komen dat je van formeel juiste afwegingen afwijkt door het stellen van een daad. Vandaar onze motie. 

Ton van Leijen (avanleijen@zonnet.nl)