Ik kan erg genieten van vogels. De hele winter zorg  ik ervoor dat er in een boom in onze tuin, veel zaadjes en pinda’s hangen. Het dankbare luide getjilp klinkt al uit de heg wanneer ik de lege buisjes weer eens vul.

Veel mezen, mussen, merels, vinken, eksters en zelfs een eekhoorn weten het eten te vinden. De hele dag is het gekwetter te horen en de merel zingt ’s avonds regelmatig op de nok van ons huis een prachtig lied.

Ik ben onze Schepper erg dankbaar voor de vogels. Juist wanneer mijn hoofd vol zit met onderwerpen waar ik die dag iets moet van gaan vinden, kunnen juist de vogels tijdens een wandeling met mijn hond het wat lichter maken. In mijn hoofd echoot  dan bijvoorbeeld ’s morgens  ook het lied van Cat Stevens:

Morning has broken, like the first morning.
Blackbird (de merel) has spoken, like the first bird.
Praise for the singing, praise for the morning,
Praise for them springing fresh from the Word.

Even verderop in het lied zit de mooie zin  ‘God’s recreation of the new day‘

En zo is het. De vogels leren ons dat we iedere dag weer mogen beginnen met prijzen van de nieuwe dag en opnieuw getuigen ze steeds weer  van de prachtige natuur en ook van de ontluikende lente.

De eerst kievitspaartjes  zullen weer neerstrijken om een nestje te maken. De circle of life gaat zo jaar in en jaar uit verder.  Daar zit zo’n trouw in. Vroeger zagen ze het ook al. Een oude Nederlandse zin, vertelde laatst een Hattemebroekse kunstenaar mij,  is: “Heban olla vogala nestas hagunnan, hinase hinda thu uuat unbidan uue nu. “ Een tekst uit het jaar 1100.

Betekenis: Alle vogels zijn nesten begonnen, behalve ik en jij, waar wachten wij nu op?

Toen al leerden ze dus van vogels. Wellicht wilde de schrijver een gezin stichten of verlangde hij naar de gemeenschap in het huis van God. Er zijn meerdere interpretaties bekend.

De schoonheid van alledag is voor mij dus het kijken naar vogels. En wat zijn ze verschillend. Er zijn er die graag reizen, kilometers leggen bijvoorbeeld de gierzwaluwen af. De spreeuwen houden een ballet in de lucht, sommigen blijven in de buurt, ze scheren soms vlak over het water. Er zijn mooie nestjes in kastjes en op de grond tussen het riet. Sommigen zingen prachtig.  Ik kan zo blij worden van vogels, soms zelfs wat jaloers. Ze trekken zich namelijk ook niks aan van ons geregel en menselijk gedoe. Een ander lied zong het ook al “En alleen de vogels vliegen van Oost naar West-Berlijn”

Zorgen, klein of groot, kunnen er voor zorgen dat je de vogels niet meer opmerkt. Mensen zijn het tegenwoordig over heel veel dingen oneens, zijn de problemen die een ander ziet wel echt problemen, is die oplossing van de ander wel slim? We kunnen ons zorgen maken over onze aardbol.

Maar ook las ik laatst weer de bekende tekst waarin we worden opgeroepen om naar de vogels te kijken:

Kijk eens naar de vogels. Ze zaaien niet, ze maaien niet en ze bewaren geen voorraden in schuren. Jullie hemelse Vader geeft ze eten. Jullie zijn toch veel belangrijker dan de vogels?

Dat is nog eens een les!  Deze column is af, nu eerst maar weer eens naar buiten…

Arno Hardonk