“Doe eens normaal, joh!”. Een veel gehoorde uitdrukking die zelfs in de Tweede Kamer wordt gebruikt. Maar wat is de definitie van “normaal”? Ieder mens heeft zijn eigen waarheid, zijn eigen perceptie, de manier waarop we iets ervaren. Wat voor mij normaal is, kan voor een ander zeer bijzonder zijn. 

Onlangs riep ik tegen mijn zoon ook:”Doe eens normaal, joh!". Mijn schoonzus, werkzaam in de gehandicaptenzorg, vroeg me met een knipoog of ik de definitie van “normaal” even wilde geven. Eerlijk is eerlijk, ik moest daar wel over nadenken. Haar bewoners vertonen voor ons afwijkend gedrag maar voor hen is dat heel normaal. We leven in een land met verschillende culturen en verschillende normen en waarden. Het woord normaal komt van het Latijnse woord “norma”. We leren onze kinderen wat de norm is en vertonen ze afwijkend gedrag dan sturen we bij (als het goed is). Met andere woorden, wat normaal is leren we van onze ouders, op school of in de kerk. We zoeken naar bevestiging van onze normen en willen graag dat een ander hetzelfde normaal vindt als wij. 

Als christenen hebben we de Bijbel als norm. Jezus leert ons hoe we moeten leven. Dat geeft in ieder geval een basis voor een normaal leven. Een mooie oproep staat in Romeinen 14:5 waar Paulus zegt:”Laat ieder in zijn eigen geest ten volle overtuigd zijn.” Natuurlijk moeten we elkaar kunnen aanspreken, maar soms vind ik dat we te snel oordelen en ons irriteren aan afwijkend gedrag. Als we ons inzetten om op die manier met elkaar kunnen samenleven, leren we elkaar ook meer waarderen! 

Dan probeer ik ondertussen normaal te doen! 

Hans het Lam