Het is nu ruim een maand geleden dat ik ben beëdigd als raadslid. In de voorafgaande 16 maanden heb ik als fractievolger de fractievergaderingen en commissie- en raadsvergadering zoveel mogelijk bijgewoond. Maar nu is het voor het “echie”!

Eind april 2018 was ik samen met mijn vrouw een weekendje in het Harzgebergte in Duitsland. We maakten daar onder andere een rit in een nostalgische stoomtrein. Deze populairste smalspoorlijn van de Harz heeft  de niet-veel-goeds-belovende naam:  “De Brockenbaan”.  De stoomtrein overbrugt een hoogteverschil van 582 meter en moet daarvoor flink aan het werk. Tijdens deze treinrit, die een kleine drie kwartier duurt, genoot ik onderweg van de prachtige omgeving en fraaie vergezichten. Ook blikte ik onbedoeld terug op de afgelopen weken.

Soms kunnen wij ons ook gedragen als een oude stoomtrein, op volle kracht vooruit richting een eindbestemming. De overigens imposante stoomtrein heeft ook een energiebron nodig om het water te verhitten, staat ook af en toe stil op een zijspoor om extra water in te nemen om de reis naar de eindbestemming te kunnen volbrengen en stopt soms om een tegemoetkomende trein te laten passeren. Toch kwam hij zonder brokken aan op de 1142 meter hooggelegen eindbestemming.

De terugweg zijn we heerlijk naar beneden gewandeld en af en toe zagen we dan deze stoomtrein weer langskomen, hoorden de stoomfluit of zagen de witte stoompluim boven de toppen van de bomen uitkomen.

Voor mij als nieuw raadslid is de trein ook direct op volle kracht gaan rijden. De afgelopen periode is mijn agenda al flink gevuld geweest met interessante ontmoetingen, boeiende trainingen en diverse kennis verrijkende vergaderingen. Vaak ben ik ’s avonds in Oldebroek te vinden, het dorp van mijn jeugd.

Evenals De Brockenbaan zal ik een energiebron nodig hebben, af en toe stil moeten staan, stoom moeten afblazen, en soms iemand moeten laten passeren om mijn bestemming te bereiken.

We gaan het zien!

Arno Hardonk