Ontbijt op √

Kop koffie staat klaar √

Nog even de laptops openklappen, agenda van vandaag doornemen en de werkdag kan beginnen.

Het is niet een hele drukke dag die ik tegemoet ga, maar deadlines van vorige week hebben toch hun nasleep. Misschien herken je het wel. Die dingen die je eventjes vooruit schuift, even wat ruimte om belangrijkere zaken af te kunnen ronden. Nou dit dingen liggen vandaag voor me klaar. Maar ik ben er klaar voor. Mijn werkdag kan nu echt beginnen.

In een flits is het gebeurd, alles om me heen is in een keer een stuk donkerder en stiller. Ik herinner me in eenzelfde snelle flits dat Liander vandaag ook aan het werk moet. Met hele belangrijke zaken, die misschien ook wel wat naar voren zijn geschoven, maar dat laat ik in het midden.

Weet je wat me het meeste overvalt: de stilte die ontstaat. Het is zo’n stilte die je oren doet tintelen. Niet dat ik in huis zoveel lawaai heb hoor, nee gewoon die geluiden die je pas opmerkt als ze weg zijn. Uit zijn gezet. De stilte en het even opkijken dwingt me er toe om naar buiten te kijken. Het waaien van de wind door de bomen, het ene blaadje net wat harder dan de ander. Het opkomen van de zon, oranje zoals het niet zelf te kleuren is, met daarboven een donkere laag regenwolken wat het effect in de lucht alleen maar positief versterkt. Even stilte, even niets, gewoon even naar buiten kijken naar de zon en de beweging van de wind en wolken. Doe jij dat wel eens? Laat jij je wel eens door stilte overvallen?

De aangenaamheid maakt niet lang daarna plaats voor een wat nu? Ik moet toch echt wel aan de slag, mijn doorgeschoven taken moeten immers af. Gelukkig ben ik er goed in, zijn we er goed in geworden, opstaan en weer doorgaan, oplossingen vinden en zoeken naar kansen.

Powerbank √

Hotspot aan √

Koffie uit de thermoskan √

Ik kan aan de slag.

 Beste mensen, fijne dag vandaag en een prettige stilte toegewenst mocht het je eens overkomen.

Wim-Henk Peggeman