Als ik eerlijk ben waren er bij mij geen idealistische motieven om in de politiek te gaan. Je weet wel hoe dat gaat, je wordt gevraagd en nog eens gevraagd, dan ontstaat er een moment dat je wat meer tijd krijgt en wel wat wil doen voor de gemeenschap en voordat je het weet ben je lid van de fractie van de ChristenUnie. Tot nu toe heb ik geen spijt. Ik houd mij vooral bezig met ‘de inrichting’ van onze gemeente. Hoe moet onze gemeente er over een aantal jaren uitzien. Bestemmingsplannen, waar willen we wel bebouwing en waar niet en vooral veel regelgeving.

We wonen hier in een prachtig stukje Nederland en dat willen we ook graag zo houden. De agrarische gemeenschap heeft jaren (eigenlijk: eeuwen) lang het land bewerkt en gebouwd aan wat er nu is. Daarom moeten we wat mij betreft deze sector ook de ruimte geven om hier mee door te gaan. De realiteit is wel dat die sector kleiner wordt. Maar er liggen kansen voor nevenactiviteiten; vooral op het gebied van recreatie en toerisme zie ik mogelijkheden. Daar moeten we dan weer regels voor afspreken maar wel zo dat deze ten dienste staan van dat wat we willen en geen belemmering vormen. We hebben met elkaar, niet alleen in Oldebroek maar vooral op hogere niveaus enorm veel regels afgesproken. In het maken daarvan, en in het  onderzoeken en  het schrijven van plannen en beleidsstukken gaat vaak zoveel tijd zitten dat er voor de uitvoering bijna geen tijd meer over is. Door de financiële situatie kiezen we voor een terugtredende overheid: “Meer samenleving minder overheid” is het motto, wat mij betreft gaat dat ook gepaard met minder regelgeving. Zo heeft dit nadeel misschien toch ook nog weer een voordeel!

Er wordt heel vaak in bedreigingen gedacht. Dat is menselijk en ook gemakkelijk. Ik heb door ervaring wel geleerd dat mensen die in kansen denken uiteindelijk veel verder komen. Dat moet wat mij betreft ook de opstelling van de gemeente zijn of worden. Goede recente voorbeelden zijn de verplaatsing en herontwikkeling van de bedrijven van Spakman en Souman en de herontwikkeling van winkelcentrum Meidoornplein in Wezep. Twee projecten met de nodige risico’s maar met nog veel meer kansen. Dan is het belangrijk dit tegen elkaar af te wegen, te onderzoeken nog eens extra informatie verzamelen. Is dit verantwoord of niet? Want je besluit uiteindelijk wel over gemeenschapsgeld. 

De laatste week gaat er weer veel tijd op aan de voorbereiding van de raadsvergadering waar het windmolenplan in Hattemerbroek opnieuw op de agenda staat. Een complexe materie waar we uiterst zorgvuldig mee omgaan. In eerdere berichtgeving heb ik al wel eens uitgelegd waarom we als ChristenUnie voorstander van windmolens zijn, ook als ze in onze eigen ‘achtertuin’ gepland zijn. Dat wil niet zeggen dat ze er ook moeten komen, er is nog een hele procedure te volgen waarin belangen en rechten moeten worden afgewogen. Als raad moeten we iedere keer weer een beslissing nemen of dit op een goede manier gebeurt. Daar zijn we voor gekozen; luisteren naar belanghebbenden toetsen aan beleid en regelgeving daar waar nodig proberen bij te sturen. Maar uiteindelijk ook een beslissing nemen. Zo hebben we in een gesprek met initiatiefnemer van Werven de toezegging gekregen dat hij bereid is een plan uit te werken om, naast de toezeggingen die hij al had gedaan, de omwonenden van de geplande molens te laten profiteren van de opbrengsten d.m.v. een korting op de energienota. Dit is voor ons geen voorwaarde om verder te gaan maar wel een signaal dat de initiatiefnemer naast de ideologische doelstelling die hij heeft ook bereid is een deel van de opbrengst te delen met de omgeving.

Politiek is een boeiende bezigheid, het kost alleen veel tijd. Uiteindelijk doen we het om ook naar de toekomst een mooi Oldebroek te hebben waar het goed wonen en werken is. Een mooi ideaal waar ik me graag voor inzet.

Engbert Jan Ruitenberg