Samen bereik je meer dan alleen is een leus die vrijwel iedereen wel kan beamen. We hoeven alleen maar te denken aan het voetbalteam vol met individualistisch ingestelde sterren dat verslagen wordt door het goed samenwerkend collectief. En hoeveel liedjes zijn er niet geschreven over samen. René Froger zong bijvoorbeeld: samen zijn we sterk, samen zijn we één. Het gaat meestal over dat je samen meer bereikt dan alleen maar vaak gaat het ook over gevoel, de meeste mensen vinden ‘samen’ toch prettiger dan alleen.

In deze moderne tijd van individualisering wordt mensen geleerd op te komen voor jezelf. Daar is niets mis mee maar we maken ons vaak drukker om wat we nodig hebben of waar we last van (denken te) hebben dan om wat we kunnen geven, zo zijn we nou eenmaal van nature.

Ik moest hier aan denken toen ik vorige week een bericht las in de Stentor over de asielzoekers in Zwolle. Eerst waren er protesten en bezwaren nu lees ik dat er allerlei verenigingen en instellingen zijn die activiteiten voor deze mensen organiseren. De laatste groep krijgt hier vast meer energie van dan de eerste.

Als gemeenteraadslid word ik nogal eens aangesproken met: “jullie bij de gemeente” (als raadslid word je vaak ook bij de mensen gerekend die op het gemeentehuis werken) en dan komt er een opsomming van wat er allemaal niet goed gaat. Op zichzelf prima dat mensen aangeven als er iets niet goed gaat maar laten we het eens omdraaien en proberen oplossingen te bedenken hoe dingen dan beter kunnen. En dan niet alleen in het eigen belang maar in het belang van onze gemeente. Want ‘de gemeente’ dat zijn we samen; de ambtenaren, burgemeester en wethouders, wij als raadsleden en de inwoners; samen zijn we sterk, samen zijn we één!

In Oldebroek proberen we hier invulling aan te geven onder het motto van ‘Oldebroek voor Mekaar’, samen verantwoordelijkheid nemen voor je buurt en omzien naar elkaar. Nu gebeurt dat in Oldebroek gelukkig nog héél veel maar laten we het niet verleren of anders weer opnieuw oppakken. Ik ben er van overtuigd dat we er met elkaar ‘rijker’ van worden.

Engbert Jan Ruitenberg